สร้างความทรงจำ ย่ออดีตอดีตลงบนโมเดลจิ๋ว

อริสรา พุทธวงษ์ เรื่อง สุรพล สุภาวัฒนกุล ภาพ

ข้าวของเครื่องใช้ ผนังกำแพง เสาคานบันได หน้าต่างห้องหับ ประตูตู้เตียง ไม่ว่ามุมใด ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างมักมีเรื่องราวแฝงไว้ให้คนได้ย้อนความหลังได้อยู่เสมอ
อดีตเหล่านั้นมักมีเพียงภาพถ่ายเก่า ๆ พร้อมกับความประทับใจสักเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำให้ระลึกถึง แต่ก็มีอยู่บ้างที่ใครสักคนได้หยิบยกสร้างเป็นโมเดล จนคล้ายกับว่าได้มีโอกาสย้อนกลับไปพบอดีตอีกครั้ง

คุณเบนซ์-เดชนรินทร์ ขุนอรัญ เป็นชายหนุ่มอายุสามสิบต้น ๆ ที่เลือกหยิบชีวิตที่ประสบพบเจอประกอบสร้างอดีตให้กลับมาวิ่งเล่นตรงหน้าบนโมเดลจิ๋วบ้านโบราณ โดยหลังแรกเกิดขึ้นจากการเก็บรายละเอียดจากเศษเสี้ยวของความทรงจำที่มีอยู่
“ผมไม่ได้เรียนมาทางนี้ เกิดจากการลองผิดลองถูก” เขากล่าวกับเราอย่างจริงใจ แม้ว่าจะชอบศิลปะเป็นทุนอยู่แล้ว แต่ด้วยครอบครัวและความมั่นคงก็ทำให้ตัวคุณเบนซ์ในวัยเรียนเลือกที่จะเรียนบริหารธุรกิจเพื่อประกอบอาชีพแทน
ทว่าระหว่างเรียนก็ยังมีแอบ ๆ ไปทำโมเดลเล่น ๆ และด้วยความที่ชอบเล่นไม้บอนไซจึงเกิดไอเดียอยากสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ ประดับบอนไซ เมื่อลงมือทำออกมาก็มีคนติดต่อขอซื้อจึงเริ่มทำออกมาเรื่อย ๆ
ในวันหนึ่งก็เกิดนึกอยากทำโมเดลร้านค้ากับร้านซ่อมรถที่เห็นติดตาครั้งเคยวิ่งเล่นตอนเด็ก ๆ ในบ้านเกิดที่สงขลา จึงสร้างโมเดลหลังแรกขึ้นมาโดยใช้สีที่ซื้อจากร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ และเมื่อทำเสร็จจึงถ่ายภาพและโพสต์ลงในเพจ และนั่นก็ทำให้คุณเบนซ์ได้ทำโมเดลออกประมูลขายในเพจถึงวันนี้

โมเดลหลังแรกยังอยู่ในห้องทำงานของเขาถึงทุกวันนี้ ไม่ได้ขายให้ใคร เพราะตัวเขาเองรู้สึกว่ามันยังไม่สมบูรณ์ เพราะสร้างจากเศษไม้ วัสดุพลาสติกที่ไม่ใช้แล้ว
“ถ้าดูใกล้ ๆ จะเห็นว่าไม่เรียบร้อย ผมเลยทำอันใหม่ขึ้นมา แต่บางคนเขาก็ชอบหลังแรกอันนั้น” คุณเบนซ์บอกเหตุผลพร้อมกับอธิบายว่างานชิ้นใหม่ที่สร้างให้เป็นแบบสมบูรณ์ของโมเดลแบบแรกนั้นละเมียดละไมและเก็บรายละเอียดเพียงใด
แต่ตัวเขาก็ปฏิเสธไม่ได้อีกเหมือนกันว่า ความไม่สมบูรณ์ของงานชิ้นแรก คือส่วนหนึ่งที่ทำให้มันสวยงาม เพราะชีวิตจริง ส่วนประกอบ สิ่งของ บ้านเรือน ก็เอนเอียง แหว่งไปตามสภาพแวดล้อมและวันเวลา ดังนั้นความไม่สมบูรณ์จึงเป็นความงามตามธรรมชาติ

ส่วนปัจจุบันแผ่นไม้ที่ใช้ทำบ้านก็มาจากไม้จริง ๆ งานดัดจะใช้แผ่นพลาสวูด และงานปั้นจะใช้วัสดุอีพ็อกซี เวลาที่ใช้ในการประดิษฐ์ผลงานแต่ละชิ้นก็ขึ้นอยู่กับขนาดของโมเดลและรายละเอียด สเกลที่ทำก็มีทั้ง 1 ต่อ 64, 1 ต่อ 35 1 ต่อ 24 และ 1 ต่อ 12 ซึ่งบางครั้งก็ทำให้ใช้เวลาค่อนเดือนกว่าชิ้นงานจะเสร็จ
“เวลาทำก็กะเอากับสายตา ไม้แตก ไม่เป๊ะ ก็ดูธรรมชาติดี” เขาพยายามจะผสมสีและเก็บรายละเอียดให้มันดูเก่าและเหมือนจริง ให้รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งของที่ผ่านการใช้งานมาจริง ๆ
นอกจากนั้นเวลาโมเดลบ้านเสร็จ เขาจะนำไปโพสลงเพจ และลูกเพจของเขาก็เป็นผู้แนะนำว่าของประดับแต่ละชิ้นสิ่งไหนควรมีหรือไม่ควรมีอยู่ในห้วงเวลานั้น ๆ เขาจะรับฟังตามความเห็นที่แนะนำและปรับแต่งเพื่อให้โมเดลดูสมจริง และตรงยุคสมัยที่แท้จริง

“โมเดลที่ทำ คือเห็นแล้วมันได้อารมณ์ ได้รำลึกถึงสมัยเด็ก ของคุ้นตามาอยู่ในสิ่งของเล็ก ๆ ที่จับต้องได้ เอาไว้ให้เด็ก ๆ รุ่นหลังได้ศึกษา” สำหรับคุณเบนซ์ ภาพถ่ายเป็นตัวแทนของอดีตได้ดีในระดับหนึ่ง แต่การจับต้องสิ่งเหล่านั้นได้ทำให้รับรู้ได้ลึกซึ้งกว่าเป็นวัตถุประสงค์ของงานโมเดลที่เขาได้ประดิษฐ์ขึ้น
ผู้ตอบรับกับและเข้าใจอย่าลึกซึ้งได้อย่างดีคงไม่พ้นลูกค้า ซึ่งเขาบอกกับเราว่าส่วนใหญ่มีอายุ และมักเป็นคนไทยในต่างประเทศที่ซื้อไปเพื่อเอาไว้ระลึกถึงว่าสมัยก่อนมีบ้านแบบที่เห็นในโมเดลนี้
ความรู้สึกของคนซื้อไม่มีผิดจากคนสร้าง เช่นนั้นแล้ว เหตุผลของการมีอยู่ของโมเดลบ้านโบราณ จึงเรียงร้อยบรรจบกันจนเป็นภาพแสดงให้เห็นว่าอดีตที่มีอยู่มันมีคุณค่าต่อคนเราไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง
ไม่แปลกเลยที่มักได้ยินคนพูดว่า “คนเรามักจะโหยหาอดีตอยู่เสมอ”

โมเดลจิ๋วบ้านโบราณ
เลขที่ 845 ประชาสงเคราะห์ 28 ซอยผาสุข ถนนประชาสงเคราะห์ เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร 10310
โทรศัพท์ 08 3519 3166
เฟซบุ๊ก : โมเดลจิ๋วบ้านโบราณ Model Jiw Baan Boran

“ความไม่สมบูรณ์คือส่วนหนึ่งที่สวยงาม ส่วนประกอบทั้งสิ่งของ บ้านเรือน ก็เอนเอียง แหว่งไปตามวันเวลา กลับเป็นความงามตามธรรมชาติ”