ราชาแห่งเวหา ในวันที่ต้องมาพบกับยอดนักล่าจากใต้บาดาล

เรื่องและภาพ : วรรชนก สุวรรณกร

บ่ายวันหนึ่งซึ่งผมได้ลงไปลอยคอแช่น้ำอยู่ในบึง โดยมุ่งเน้นที่จะปักหลักเฝ้าอยู่ที่กอบัวแดงที่กำลังมีดอกตูมชูชันพ้นน้ำขึ้นมาเป็นพิเศษ เพราะเห็นว่ามี “เป็ดผีเล็ก” ตัวหนึ่งคอยหากินป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น แถมยังมี “แมลงปอ” อีกหลายตัวชอบวนเวียนเปลี่ยนหน้าบินมาเกาะพักบนยอดดอกบัวเป็นพัก ๆ ยังไงซะก็คงจะได้มีโอกาสเห็นเป็ดผีเล็ก นักล่าจากสายน้ำพุ่งเข้าจับเจ้าแมลงปอชะตาขาดกันบ้างไม่มากก็น้อย เพราะนักล่าประจำสายน้ำชนิดนี้ นอกจากจะเป็นยอดนักดำน้ำในการไล่ล่าสัตว์น้ำเล็ก ๆ เช่น กุ้งฝอย หนอน แมลงน้ำ และปลาขนาดเล็กได้เก่งแล้ว เมนูโปรดของพี่เค้ายังบรรจุชื่อแมลงปอชนิดต่าง ๆ ที่อาศัยหากินอยู่ตามแหล่งน้ำเป็นอาหารหลักอีกรายการหนึ่งด้วย

หลังจากลอยคอปักหลักไปได้ไม่นานนัก คุณพี่เป็ดผีเล็กของเราก็ดำผุดดำว่ายเข้ามาที่กอบัว ทันทีที่เห็นเจ้าแมลงปอเกาะเด่นเป็นสง่าอยู่บนยอดดอกตูม พี่แกก็รีบเร่งสปีดว่ายเข้าหาแล้วฉกปากพุ่งใส่เหยื่อเบื้องบนอย่างฉับไวจนตัวลอยพ้นจากน้ำ ทว่ายังไม่ไวเท่ากับสายตาของเจ้าแมลงปอที่บินหนีจะงอยปากของผู้ล่าที่พุ่งเข้าใส่ได้อย่างเฉียดฉิว หลังจากที่ผู้ล่าตัวฉกาจต้องคว้าอากาศไปกินแทนเนื้อ มันทำหน้าเลิ่กลั่กเหมือนงง ๆ กับความผิดพลาดที่นักล่าตัวฉกาจต้องจั่วลมไปซะได้

โธ่ถัง จะไม่ให้พลาดเป้าไปได้ยังไงเล่าครับ ก็เจ้าแมลงปอนี่เค้าก็มีดีติดตัวมาเหมือนกัน เพราะไอ้ตาปูดโปนกลมใหญ่ของเค้าที่เราเห็นนั่นมันคือตารวม ที่ดวงตาแต่ละข้างจะประกอบไปด้วยเลนส์ตาข้างละประมาณ 30,000 ดวงเชียวนะครับ เมื่อมาทำงานร่วมกับปีกใส ๆ บาง ๆ ที่สามารถขยับขึ้นลงได้ตั้ง 500 ครั้ง ต่อวินาที ทำให้เค้าบินซิกแซกไปมาได้เร็วถึง 100 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง สำหรับภารกิจในการออกไล่ล่าจับยุง ริ้น และแมลงวันที่กำลังบินอยู่ในอากาศมาลงท้องตัวแล้วตัวเล่า เลยได้ยืนตำแหน่งขึ้นแท่นเป็นเจ้าเวหาในโลกของแมลงไปเรียบร้อย ไร้ผู้ท้าชิงมายาวนานแล้วครับ

เมื่อ “เป็ดผีเล็ก” นักล่าจากใต้ผืนน้ำต้องมาพบกับ “แมลงปอ” ราชาแห่งเวหา มวยคู่นี้จึงถือว่าสูสี คู่คี่ ชิงไหวชิงพริบกันถึงพริกถึงขิงจริง ๆ ครับ

หลังจากจั่วคว้าลมมากินในครั้งแรกแบบว่ามันพลาดไปได้ยังไงครับนี่ คราวนี้พี่เป็ดผีเล็กแกเล่นปักหลักลอยตัวเฝ้าเหยื่ออยู่ใกล้ ๆ ดอกบัวเอาซะเลย สักพักเจ้าแมลงปอก็บินมาวนเวียนแล้วลงเกาะที่ยอดดอกบัวอีกครั้ง แล้วก็เหมือนกับครั้งแรก พี่เป็ดผีของเรายังทำตัวบุ่มบ่ามรีบพุ่งเข้าหา ผลลัพธ์ก็คือการคว้าอากาศเปล่า ๆ ไปกินอีกรอบ ผมเฝ้าดูชัยชนะในการเอาตัวรอดของเจ้าแมลงปอซ้ำ ๆ กันอยู่อย่างนี้ 5-6 รอบ จนพี่เป็ดผีของเรายอมล่าถอยออกไปลอยลำห่างจากดอกบัวราว ๆ 5 เมตร

ในตอนแรกผมนึกว่าพี่เป็ดผีเค้าคงจะถอดใจจากเจ้าแมลงปอไปเสียแล้ว ที่ไหนได้ ไอ้การที่ถอยห่างออกไปนี่ดันเป็นการปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ในการล่าเหยื่อเพื่อหลอกให้แมลงปอตายใจ บินมาเกาะดอกบัวเร็วขึ้นและลดความหวาดระแวงให้น้อยลง ผมเห็นพี่เป็ดผีของเราแกล้งทำเป็นเอาหัวจุ่มน้ำขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนกำลังหากินตามปกติ แต่มีการแอบชำเลืองมองมาที่ดอกบัวเป็นระยะ จนกระทั่งเจ้าแมลงปอหลงกลบินมาเกาะที่ดอกบัวอีกครั้ง คราวนี้ยอดนักล่าของเราไม่ยอมบุ่มบ่ามทะเล่อทะล่าโชว์ตัวว่ายน้ำเข้าหาอีกแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นการดำน้ำเข้าหาเป้าหมายแทน จากจุดที่มันดำน้ำหายตัวไป วินาทีต่อมาจึงค่อย ๆ ปรากฏหัวโผล่ขึ้นมาเรี่ยผิวน้ำใต้ดอกบัวที่เจ้าแมลงปอเกาะอยู่พอดิบพอดี สายตาจ้องเขม็งไปที่เหยื่อเบื้องบนที่ยังไม่รู้ถึงการมาของผู้ล่าจากใต้ผืนน้ำ จากนั้นคอที่เตรียมพร้อมพับงออยู่เป็นรูปตัวเอสจึงได้พุ่งฉกเข้าใส่เป้าหมายที่เป็นเจ้าแห่งเวหา

เจอกับลูกไม้นี้เข้าไป ต่อให้แมลงปอจะมีสายตาไวแค่ไหนก็ยากที่จะหลุดพ้นจะงอยปากพี่เป็ดผีเล็กที่รู้จักปรับเปลี่ยนแผนในการเผด็จศึกของเราไปได้แล้วครับ